Dag dikke auto!

Na 15 succesvolle jaren in het bedrijfsleven kwam er voor mij out of the blue een groot stopteken. Elke vezel in mijn lijf werkte niet meer mee aan gewoon functioneren. Er volgde een jaar waarin ik me volledig identiteitsloos voelde.
Wie was ik nog nu ik geen directeurstitel meer droeg? Wie was ik zonder dikke auto, mijn twee geweldige secretaresses, een uitdagende baan en een enorm fijn team van collega’s?

Gewoon Annita en moeder van twee kids.

Nooit meer de oude

Na een lange, donkere periode nam ik me voor om me volledig op mijn gezin te richten. Het huishouden eens systematisch aan te pakken en gewoon adem te halen. Ik was vreselijk onzeker als ik er maar aan dácht om weer als professional te gaan werken. Ik was ervan overtuigd dat ik nooit meer de oude zou worden. Wanneer zou ik me weer mezelf voelen? Ik was bang dat mijn scherpte en intelligentie samen met mijn zelfvertrouwen voor eeuwig waren verdwenen. Wat kon ik nu nog bijdragen en waaraan?

Ik had geen idee.

Iemand die in je gelooft

In deze periode kreeg ik het mooiste cadeau dat ik me kon wensen: het vertrouwen van een dierbare vriend.
Mijn allereerste leidinggevende was vanaf het begin van mijn carrière overtuigd van mijn potentieel. Hij motiveerde mij iedere dag weer om dat ten volle te benutten. Vertrouwen geven, fouten mogen maken en uitgedaagd worden om steeds het beste in jezelf naar boven te halen, dat leerde ik van hem. Toen hij zelf een radicale switch maakte in zijn carrière om zijn passie tot leven te brengen, bleef hij mij toch op een afstandje volgen en aanmoedigen.

Hij is het die me na dat zware jaar uitnodigt voor koffie en een wandeling. Dacht ik.
Maar hij heeft iets anders in gedachten: totaal onvoorbereid stelt hij me voor aan een groep mondige salesmensen die aan de slag willen met teamcoaching. ‘Dit kan jij,’ zegt hij. ‘Ik heb alle vertrouwen in jou!’ Bij het zien van mijn verschrikte blik, geeft hij me een bemoedigend zetje.

‘Ademhalen en gewoon gaan!’

Aardige Salestijgers

Mijn hart bonst bijna uit mijn borstkas en mijn ademhaling gaat tekeer. Mijn mond voelt droog en in mijn buik krimpt alles samen. Daar sta ik dan. ‘Maar hoe dan!?’

Elke vezel in mijn lijf schreeuwt het uit. ‘Ik wil NU naar huis, nu het nog kan..’

Dan gebeurt er iets wat ik niet had durven dromen. Langzaam krijg ik mijn ademhaling onder controle en geef iedereen een hand. Het is lang geleden dat ik wildvreemde mensen heb aangesproken en goed in de ogen heb gekeken. Tegen alle verwachtingen in maakt het me rustig. Want wat ik in hun ogen zie, is dezelfde behoefte aan veiligheid en vertrouwen. We delen de wens om te groeien, te ontwikkelen. Dit voelt goed, dit had ik nodig. Dit zijn aardige salestijgers!

Bulls Eye

En dan gaan we samen aan de slag. Niet te veel nadenken, op mijn gevoel afgaan. Vertrouwen op mijn kracht als Teamcoach. Volledig in het hier-en-nu en als vanzelf zie en bespreek ik patronen in het gedrag van de groep. Ik hou mijn adem in en blijk de spijker op z’n kop te slaan.

Bulls Eye. Ik kan dit nog, dit is waar ik goed in ben. De eerste stap in mijn herstel is gezet.

Inspirerend voorbeeld

Inmiddels ben ik ervaringsjaren, opleidingen, accreditaties en een zoontje rijker en vieren we samen met een geweldig team van professionals deze maand het 7-jarig bestaan van UseYourTalents.

Voor mij een mooi moment om jou, lieve Bas, te bedanken voor jouw onvoorwaardelijke geloof, jouw volste vertrouwen in mijn kunnen. En omdat ik geloof dat dit het mooiste is dat een mens mag ontvangen, blijf ik elke dag samen met mijn team deze ervaring doorgeven aan zoveel mogelijk mensen.

Denken vanuit kracht en inspireren vanuit het hart.

Bas, bedankt!